کودک آزاری و قانون(5)
نویسنده حمیدرضا میرزاجانی
تنظیم : دکتر رحمت سخنی از مرکز آمزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
بر خلاف تصور عامه، آزاردهنده‌ها هیولاهای خشن و روان‌پریش نیستند. در اکثر موارد نزدیکترین کسانی که از آنها انتظار می‌رود نگران حال کودک باشند او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. بررسی‌های آماری در ایران نیز در سال80 نشان می‌دهد، 75 درصد کودک آزاری‌ها توسط والدین انجام شده که در این میان حدود 2/12درصدجامعه آماری با شیوع بیشتر مربوط به آزار جسمی پسران است.
نتایج مطالعه50قربانی سوءاستفاده جنسی از میان دانش‌آموزان دوره راهنمایی شهر اهواز نشان می‌دهد که 50 درصد آزارهای جنسی توسط افراد خانواده صورت گرفته است. یافته‌های برخی مطالعات دیگر حاکی از آن است که در بعضی موارد بیشترین آزارهای جسمی به ویژه نسبت به دختران از سوی برادران آنها اعمال شده است. چنین مشاهداتی تاییدکننده نقش سنتی برادر در خانواده‌های شهرستانی است.
طبق گزارش صدای یارا، در بین موارد حاد کودک آزاری که اغلب منجر به صدمات جسمی گردیده بیشترین مورد توسط پدر )46%( صورت گرفته است، مادر با 17%، نامادری با 15%، پدر و مادر به طور مشترک با 8%، ناپدری با 7%، معلم و مدیر مدرسه 6% و افراد غریبه با 4% در رتبه‌های بعدی آزاررسانان حاد به کودکان بوده‌اند.
نزدیک بودن آزاردهندگان به کودکان و حتی سرپرست بودن آنها باعث می‌شود تا نقش دولت برای حمایت از کودکان آسیب‌دیده پررنگ‌تر شود. در صورتی که پدر ضارب باشد با توجه به ولایت قهری پدر بر فرزند، قانون حمایت خاصی از کودک نمی‌کند و معمولا مادر مجازات می‌شود. نگهداری از کودک قربانی آزار خود مساله‌ای بزرگ است. چه شرایطی باید حاکم شود تا پدر و مادر سلب حضانت شوند و اگر کودک به یکی از پدر یا مادر تحویل شود چه تضمینی هست که مزاحمت دوباره‌ای ایجاد نشود قانون و مراکز رفاهی مثل بهزیستی چند درصد از این آسیب‌دیدگان را پوشش می‌دهند گسترش خدمات حمایتی برای قربانی کودک‌آزاری و آموزش کودکان و خانواده‌ها شاید مهمترین اقدامات باشد. حرکتی برای افرادی مثل او که دیگر شب‌ها این همه خواب‌های آشفته نبینند.
WEST AZARBIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
: جستجو